Zaterdag
Het is nationale kringloopdag bij kringloop Het Goed in heel het land. Dat bekend dus dat ik met Roel om twaalf uur naar zijn auto loop om 6 zakken met kleding weg te brengen. Bij het goed zijn ze niet bijzonder aardig aan de balie waar je je tassen kunnen doneren. “U weet toch wel dat u maar 6 bonnen per persoon krijgt, ongeacht hoeveel u inleverd”. Ik glimlach maar, denk “kill them with kindness” en lever mijn tassen in. Roel krijgt 6 bonnen en ik ook maar hij kan niets vinden. In de bak ligt voornamelijk ouwe meuk, met daarop mijn goede kleding in maat 42 tot 50. Ik zie mensen meteen graaien ernaar en ben blij dat ze een nieuwe eigenaar vinden. Zelf vind ik nog een houthakkersbloes, een geruite omarok (leuk met een bandshirt erop) en een spijkerbroek. Het is druk voor begrippen en ik krijg het gevoel of ik een mierennest zit vol graaiende mensen. Ik opper om cappuccino te gaan drinken bij het cafeetje wat in de hoek van de kringloop zit. Gelukkig kunnen we sinds kort ook cappuccino krijgen met ons bonnetje, dat was voorheen niet meer zo.
Wanneer we thuis komen hoeven we niet veel meer te doen. We gaan samen in bad, spelen yathzee en Roel leest wat in zijn boek. Ik besluit dat ik vaker wil schrijven en begin met mijn roman (daarover binnenkort meer). En besluit mijn blog af te stoffen. Ik mis het om te schrijven en ik weet dat o.a. Luus het heel leuk zal vinden om mijn blog te lezen.
Om 16:00 worden de boodschappen van Picnick bezorgd. Desondanks ik niet zeker weet of ik autisme heb (mijn behandelaren zijn er niet over uit. Ze denken dat er geen sprake is van autisme) maar wel zeker weet dat ik bipolair ben, raak ik overprikkeld door bij boodschappen doen. Dit doe ik vaak met Roel samen bij De Lidl. Klein, goedkoop en ze hebben de beste groenten, fruit en vleesvervangers. Dit keer weet ik dat ik moe zal zijn na het kringlopen, dus mag het autootje met de snor mijn straat weer inrijden om de boodschappen lekker aan de deur te bezorgen. Ik ben wel ongeveer 10 tot 20 euro duurder uit, maar het gemak is zo fijn. We bedanken de verkoper, want zijn naam staat in de app. “Goed onthouden” lacht hij ons toe wanneer hij weer naar zijn wagentje loopt.
In de avond eten Turks brood pizza waar ik het recept van heb uitgetikt. En willen we in de avond naar het theater, maar zien dat de Untplugged MTV show is afgelast. Roel heeft argwaan omdat er alleen op de website staat dat het is afgelast en op andere kanalen geen nieuws staat. We besluiten daarom naar het theater te fietsen. Daar ziet het inderdaad gesloten en leeg uit. Gelukkig kunnen we bij de kassa de kaarten omruilen en krijgen we een aanbod voor een gratis drankje. Maar we besluiten om naar Lokaal te gaan. Dat vind ik nog altijd spannend, want mijn psychose is daar begonnen en veel mensen hebben mij in extreme manie gezien. Gelukkig zijn bekende van mij heel lief en vragen ze bezorgd maar lief of alles goed met me is. Ik zeg dat ik stabiel ben en dat het heel goed gaat. Daar is iedereen blij mee! Ik vraag aan Roel uit belangstelling of er iets leuks in het Muziekcafé komt. Daar bleek een Metallica coverband te spelen. We besluiten te gaan.
Roel vraagt voorzichtig of ik er klaar voor ben, het is immers 4 jaar geleden dat ik daar voor het laatst was. Zo bang was ik voor de schuine blikken, afkeuring en buitensluiting. Maar het tegendeel is waar. Iedereen die mij kent geeft mij een knuffel en vragen oprecht waar ik al die tijd was. Mijn antwoord is kort en bondig zoals ik van de psycholoog heb geleerd. “Ik was ziek”. En daar blijft het ook bij, mensen vragen ook niet door. Alleen of ik weer beter ben. De band zelf speelt goed en is leuk. Het word helemaal hilarisch wanneer de band het welbekende La Bamba in zet. Een persoon uit het publiek is verontwaardigd en steekt zijn middelvinger op. Waardoor de zanger dreigt hem af te hakken, maar een knuffel van X is goed genoeg om de band door laten te spelen. We maken het niet laat en fietsen om 12 uur weer naar huis. We poetsen onze tanden, ik neem mijn slaapmedicatie in en vallen als een blok in slaap.
Zondag
Het is luierdag. Wel ga in de ochtend nog naar het woonteam waar ik met Y. praat over het muziekcafé. Y is ook mijn persoonlijke begeleidster, dus ze is waanzinnig trots op me. Ze had niet verwacht dat ik met mijn soort van pleinvrees het zal durven Het Muziekcafé te betreden. We eten Indische cake en drinken rooibosthee. en gemberthee.
Thuis aangekomen willen we pannenkoeken bakken, maar het meel is op. Ik pak een havermout met banaan en een vleugje pindakaas. En Roel bakt een eitje. We doen niet veel in de middag. Ik bel met mijn moeder en krijg slecht nieuws. Ik probeer haar te troosten en goed te luisteren. Verder leest roel een thriller op zijn e-reader. Ik werk verder aan mijn boek op mijn laptop. We eten Turks brood pizza als lunch en in de avond maak ik een simpele couscous met pompoen en falafel. Het is lekker, maar daar blijft het bij. Dit recept komt niet in mijn succes-recepten-lijstje.
We kijken in bed nog een flauwe Engelse serie over punkmeisjes, maar het is zo slap en flauw dat we het snel afzetten. Hij is wel heel erg Queer. Ik heb als ik kijk op Instagram een foto gezien van het koffiehuisje. Daar zie ik mijn favoriete lunch. Bananenbrood met yoghurt en fruit en honing. Ik besluit ter plekke dit als toetje te maken en het recept is een succes. Mijn slechte oven bakt hem goed af.
In de avond droom ik veel dat ik aan het fotograferen ben. Q zei tijdens mijn expo dat ik fotografie weer moet oppakken. Ik heb ideeën, maar geen zin. Mijn interesses liggen vooral bij andere dingen op dit moment.
Maandag
Ik moet er vroeg uit want mijn huishoudelijke ondersteunster staat om 9 uur voor mijn deur. Ik laat haar binnen en we hebben een gesprek over metal, punk en hardcore. Ik zeg haar dat ik een lijstje had gemaakt met metalnummers. Ze is benieuwd naar Roel zijn band en ik draai het af op mijn JBL speaker. Ze vind het erg mooi, ze prijst de vele invloeden van vele genres in de muziek van Mother Bass.
Ze blijft een ander halfuur en poetst geweldig goed. Ik lunch nog wat en besluit om de sportschool te bezoeken. Het is er redelijk druk en veel apparaten zijn bezet, dus ik maak een een korter rondje, maar loop wel 1 km in 11 minuten op de loopband met 5 km per uur. Ik verbrand 40 calorieën dus dat vind ik wel prima zo. Ik doe nog wat krachttraining en zie dat ik een uurtje heb gesport. En ga daarna naar huis om in een bandje te zitten met gember badschuim.
Ik zie op Cinneville dat er een leuke animatie film draait over een slak. Maar hij draait net met etenstijd. Ik besluit niet te gaan en deze blog af te stoffen. Ik bel met Roel en kook om 5 uur pastasalade. Ik kook extra veel en kan nog 2 tupperware bakjes vullen met pasta. In de avond komt het woonteam nog even langs om de keuken op te ruimen met mij. En kijk ik De Vlaamse Wie Is De Mol. Ik kruip vroeg in bed, want ik ben best moe nog van het sporten.
Dinsdag
Ik sta op en heb meteen bakken energie. Ik weet dat ik aan het pieken ben met enthousiasme en veel willen doen en aanpakken. Dit hoort ook bij bipolair zijn en de kunst is dan om rust te nemen na een activiteit. Ik app Y dat ik aan het pieken ben en wat haar advies is. Dat ik rust en activiteiten moet afwisselen is haar antwoord, en dat blijft ook altijd haar antwoord als ik dat aangeef.
Ik drink cappuccino, maar na een paar slokken merk ik dat het niet goed valt. Ik voel mijn gedachten en energie razen en gooi hem weg. Ik moet denk ik toch over op decafé. Weet iemand misschien een lekker merk in deze?
Met de ochtenddienst maak ik een dagplanning om wat structuur aan te bieden in mijn dagen. Ik besluit vandaag – op mijn vrije dag, op begeleiding uurtje na – dingen te doen waar ik moet focussen. Lezen en mijn basgitaar bespelen komt op mijn lijstje. Ik besluit een nummer van Selah Sue te proberen met een bassstab dat ik vind op internet. Ik kijk ook of er een film draait in het filmtheater De Cacaofabriek. Ik zie dat de film van Angelina Jolie draait om 11 uur. Dat haal ik net nog om op tijd thuis te zijn voor begeleiding(dat krijg ik aan huis). Ik reserveer dus de film en weet dat ik daar rustig van ga worden.
Ik ben ruim op tijd bij De Cacaofabriek en er zijn veel gillende kinderen die naar de film of een expositie zijn wezen kijken. Ik zet op mijn telefoon Trixie Whitley op om niet naar het geschreeuw te moeten luisteren. De film is langdradig, maar wel een mooi verhaal wordt er verbeeld. Alleen houd ik duidelijk niet van opera, er wordt maar liefst 10x in de film gezongen. Wat is Angelina Jolie weer bloedmooi in de film, dat mag ik wel eerlijk toegeven toch?!
Ik heb nog een halfuurtje om een boterhammetje te eten, want ik stik van de honger. Y komt ruim op tijd en we spreken alles even door. Het valt haar op dat ik met de lente erg actief en druk ben. Dat moet ik beaaamen en maken een planning met dingen die mij weer rustig krijgen. Focussen is een van de dingen en ik merk dat een film in het filmtheater mij heel goed doet. “Uit je hoofd gaan” noemt Y. dit.
Mijn moeder komt ook nog even langs om de tickets van het speelhuis op te halen. Deze staan op haar naam en krijgt ze het geld voor Roel zijn verjaardag mee terug. “Oh wat ben je toch slank” roept ze. En dat ik meer moet eten. Tevens het advies van de dietist.
Ik had van de week twee adidas truien verkocht, maar bij versturen blijkt dat de jongen van het postkantoor de stickers per ongeluk heeft verwisseld en dat de verkopers de verkeerde truien krijgen. Heel zuur, ik loop 10 euro mis, maar ik maak het goed met de kopers dat ze de trui mogen houden en door verkopen en het geld terug krijgen. Shit happens, denk ik denk maar. Vergissen is menselijk en het is maar 10 euro. Dat is prima zo. Wat ook vervelend is dat ik een boete heb van postnl voor een poststuk dat ik op 1 april heb gekregen. Het bedrag is bijna 5 euro. Het geld zit me niet mee deze week.
Ik maak om vier uur roti en wacht op roel die tussen half 5 en 5 uur binnen zal lopen in mijn appartement. In de avond kijken we tv en praten we bij in bed tot we mogen slapen. Altijd heel erg fijn <3
Woensdag
Ik kan maar moeilijk uit mijn bed komen, maar besluit toch op vaste tijd op te staan. Het is half acht en zie dat de woonbegeleiding al heeft geappt of ze mij kunnen helpen. Ze komen dan ook om half 9 mijn waterkoker schoonmaken, er zit nogal wat kalk in. Ik maak een cappuccino, maar verbrand bijna mijn mond. Zo warm!
Mijn 2e persoonlijke begelijkster Q. komt om half 11 om mijn medicatie uit te zetten. Deze wordt streng gecontroleerd of ik deze elke dag in neem. Elke woensdag zetten we hem uit in een pillendoos met de dagen erop en aan mij is het om deze elke dag in te nemen. Wel krijg ik elke dag om 10 uur een appje van het woonteam als reminder. Deze keer ben ik het woonteam voor en neem ik deze op tijd zelf in.
Na mijn begeleiding is het tijd om naar mijn dagbesteding te gaan. Daar werk ik 1 dag in de week (ik zal meer willen, maar mijn andere medische afspraken laten dat niet toe). Ik ben iets te laat, maar krijg wel een stukje kersenvlaai. “Is er iemand jarig?” vraag ik. Dat blijkt niet te zijn. “Zomaar!” is het antwoord. Ik laat de taart mij smaken, want ik heb te weinig gegeten als lunch. Ik was nog even snel De Jumbo binnen gepiept voor 2 zoete broodjes. Maar deze eet ik later als ik thuis ben wel op. Ik mag weer schilderen en merk dat ik er geen zin in heb. Ik twijfel aan mijn schilderij. Want ik schilder vanaf begin tot aan portretten, maar nu een keer een kinderillustratie. J laat zien hoe ik het beste met verf verloop kan maken. Ze helpt mij altijd zo ontzettend goed en leert mij zoveel technieken. Heel erg leuk!
Thuis aangekomen rammel ik van de honger. Omdat ik om 16 uur weer naar de film ga, eet ik mijn soepje op dat ik al had voorbereid voor dat ik naar mijn werk ging. De bloemkoolsoep smaakt mij goed, maar vind het recept van de groene meisjes lekkerder. Ik ga nog even in bad en kleed mij netjes aan voor de film. Het wordt mijn omoe kokerrok met een zwart shirtje met geborduurde bloemen erop en mijn zwarte nep leren jasje. Ik zie er netjes, maar ook punk uit. Mijn favoriete combinatie.
Ik kan al snel de zaal binnenlopen. Al ben ik mijn telefoon vergeten en moet ik aan de balie vragen waar de film draait. Ik zit eerst als enige in de grootste zaal van de cacaofabriek, maar al later blijken er vier oude mensen aan te sluiten. Er wordt veel hardop gelachen en ik laat een traantje aan het einde. Wat een hartverwarmend, komische, mooie animatie film is het! Ik moet tot mijn spijt bekennen dat hoewel ik roep dat animatie niets voor mij is, deze film echt de mooiste film van het jaar vind. Prachtig is hij, echt heel mooi!
Thuis aangekomen eet ik nog wat havermout met een banaatje en pindakaas. En drink ik maar liefst 4 koppen thee. Ik heb dorst en niet een beetje. Ik bel met Roel en praat hoe de dag was. En ga op bed liggen, maar ben meteen vertrokken. Zo ontzettend moe ben ik ineens. Ik word pas om 10 uur uit mezelf wakker om de slaapmedicatie in te nemen. Het duurt even voordat ik weer kan slapen, dus ik type dit verslagje even af. Ik besluit mijn verzwaringsdeken te pakken en daarmee val ik meteen in slaap. Alleen wel op de bank en word om 4 uur wakker om weer verder te slapen op bed. Ik slaap goed, maar wat is het koud ineens!
Donderdag
Ik word vroeg wakker. om half zeven en ik heb het ijskoud. Ik doe snel mijn adidas trainingsbroek aan met een dikke trui. Brrr. Kopje thee dan maar en zo even iets langer warm douchen.
Ik doe eerst het huishouden; de was aan, stofzuigen en dweilen.